Skutki podatkowe przeniesienia wierzytelności na podstawie umowy datio in solutum w podatku dochodowym od osób prawnych - Interpretacja indywidualna z dnia 29 maja 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.451.2022.9.DD

Istota problemu

Głównym problemem prawnym rozstrzyganym przez organ podatkowy była kwestia ustalenia, czy przeniesienie wierzytelności w ramach umowy datio in solutum przez spółkę, w celu uregulowania zobowiązań, skutkuje powstaniem przychodu podatkowego oraz jakie konsekwencje podatkowe wiążą się z możliwością uznania wartości przeniesionych wierzytelności jako kosztu uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych. Rozważania dotyczyły zdarzenia przyszłego związanego z rodzajami przenoszonych wierzytelności, w tym wierzytelności wyłudzonych lub przedawnionych.

Rozstrzygnięcie

Organ podatkowy uznał prawidłowość stanowiska wnioskodawcy, potwierdzając, że zgodnie z art. 14a ust. 1 ustawy o CIT, przeniesienie wierzytelności własnych w ramach datio in solutum należy traktować jako świadczenie niepieniężne prowadzące do uregulowania zobowiązania, co czyni powstanie przychodu podatkowego w wysokości spłacanego zobowiązania. Ponadto, odniósł się do możliwości rozpoznania kosztów uzyskania przychodów: dla wierzytelności pożyczkowych jako wartość nominalną niespłaconej części, a dla prowizyjnych w wysokości uprzednio rozpoznanego przychodu. Jednak wykluczył możliwość rozpoznania jako kosztów dla wierzytelności przedawnionych, odwołując się do art. 16 ust. 1 pkt 20 updop.